Phnom Penh (hier alle foto's)
Eigenlijk hebben we het de laatste 2 weken in Cambodja echt rustig aan gedaan.
Ons verblijf was in Phnom Penh super. Als 1 van de afscheidscadeaus had ik een hotelbon gekregen en deze hebben we hier verzilverd. 5 nachten in een suite verblijven; erg aangenaam is een understatement. De hoofdstad is hectisch. Je moet wel zot zijn om daar een brommer te huren want het verkeer is waanzin! Ze komen er van alle kanten en als er al regels zijn worden die niet nageleefd. Wij zijn dus zot want we hebben er 3 dagen op een brommer overleefd. Vaak rij ik maar dat verkeer durfde ik niet aan. Alhoewel het achter op een brommer eigenlijk nog erger is, aangezien je dan helemaal geen controle hebt over de situatie. Maar Stef heeft dat gelukkig goed gedaan.
We hebben er onder andere het koninklijk paleis bezocht, waar we wel meer van verwacht hadden maar lelijk was het zeker niet.
We zijn er ook de indrukwekkende markthal gaan bezoeken waar Stef een soort labobril heeft gekocht voor op de brommer als het donker is. Zijn harde lenzen hebben anders veel te veel last van het stof. Toch een verbetering met de duikbril, niet?
Omdat we in de weken voordien al wat Rode Khmer toestanden hadden gezien wilden we het museum en de killing fields hier ook niet overslaan. Hier nog even wat randinformatie.
In 1975 was de bevolking in de stad opgelopen tot meer dan 2.000.000. Op 17 april, het Cambodjaanse nieuwjaar, viel de stad en werd zij bezet door strijders van de Rode Khmer. De stad werd hierna met harde hand geheel ontruimd. De bewoners werden naar boerderijen op het platteland gestuurd om nieuwe mensen te worden. De Tuol Svay Prey hogeschool werd veranderd in de gevangenis Tuol Sleng. Deze gevangenis is nu het Tuol Sleng-museum en is net als Choeung Ek, 15 kilometer buiten de stad, een herinnering aan diegenen die vermoord zijn door de Rode Khmer. Het museum was erg aangrijpend. De mensen werden er op gruwelijke wijze behandeld en gemarteld.
Sorry voor al deze gruwelijke verhalen maar ik vind het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen dit mee krijgen. Maar genoeg getreurd. Na de drukte van de hoofdstad werd het tijd om te gaan relaxen aan de kust.
Sihanoukville (hier enkele extra foto's)
Het is een rare plaats. Het is erg toeristisch, aangezien het aan de kust is en je er makkelijk naar prachtige eilanden kan verplaatsen, we hadden er een leuk verblijf en je kan er goed eten. Maar de Russische maffia is er ook nadrukkelijk aanwezig en dat is toch wat minder. We hebben er vooral op ons lui gat gelegen en elke avond de mooie zonsondergang aanschouwd. We hebben ook 2 nachten op het strand gelogeerd in een leuk optrekje. Daar heeft 'Lucky' met een touwtje mijn haartjes van mijn onderbenen verwijderd (auw) en als extra Stef zijn teennagels geknipt.
Kampot is een gezellig dorpje aan de rivier, zo'n 10 km verwijderd van de kust. Heel wat westerlingen hebben zich hier gevestigd, waaronder ook heel wat Belgen (is geen hint!). De regio staat ook bekend om zijn peperplantages, zoutvelden, grotten, Bokor mountain en zijn vissersdorpjes. Deze hebben we dan ook allemaal bezocht met ons brommertje.
In de grot hadden zich tijdens de Rode Khmer zo'n 40 families verscholen maar Pol Pot was hier achter gekomen en werden allemaal vermoord. Overal in Cambodja hoor je zulke verhalen.
Het Bokor national park hebben we eveneens bezocht met ons brommertje, wat een 30-tal km klimmen inhoudt. Dat geeft regelmatig prachtige vergezichten. De Rode Khmer heeft zich hier op het einde van hun macht nog een hele tijd schuilgehouden. Het voormalig casino hotel en de kerk hebben hier erg onder geleden. In dit hotel is ook de film City of Ghosts opgenomen.
Bij zonsondergang vertrekken alle vissersboten voor een hele nacht vissen op zee. Het geeft een indrukwekkend zicht.
En hier onze schattige huisdieren in het hotel.
Kep (hier alle foto's)
Daarna hebben we nog 2 nachten doorgebracht in Kep, een kustplaatsje dat bekend staat voor zijn krab met kampot peper. Heel lekker! We logeerden in een bungalowpark met een aangenaam zwembad. Heel veel hebben we er niet uitgericht. Een fietstochtje en een dag op een brommer rondgereden.
De laatste avond had ik een date met mijn man in een knap resort waar wij de enigen waren. Ze hadden ons tafeltje dan ook op het strand gezet, zodat we optimaal van de zonsondergang konden genieten. Een geweldige afsluiter van fantastische 5 maanden in Thailand, Myanmar, Laos en Cambodja.
Nu zitten we in de luchthaven van Melbourne, voor een tussenstop van 7 uren op weg naar Auckland. We verheugen ons er erg op, aangezien Filip (broer van Stef) en Els (mijn allerliefste schoonzusje) ons er 3 weken gaan vergezellen. We houden jullie ongetwijfeld op de hoogte van onze nieuwe avonturen aan de andere kant van de wereld. Het is hier alvast wennen in een land waar iedereen Engels spreekt!
