Het was weer een lange busreis over stoffige hobbelwegen en langs vele armoedige huisjes. In het hotel in Kratie wisten we bij aankomst niet wat ons overkwam. Die waren daar supervriendelijk! Stilletjes hoopten we dat dit in de rest van Cambodja ook zo zou zijn maar dat was nog even afwachten. Kratie hadden we ook als stop gekozen om nog eens naar de Irrawaddydolfijnen te gaan zien, maar die met een Cambodjaans paspoort. En ja hoor, weer hebben we ze gezien, opnieuw zonder een superfoto te kunnen nemen, aangezien je niet weet waar en wanneer ze gaan bovenkomen. Maar we hebben er van genoten. Voor ene keer hebben we ons laten rondrijden met een tuktuk maar de voorkeur gaat toch uit naar zelf met een brommer rond te rijden. Dat geeft meer vrijheid en je kan stoppen waar en wanneer je wil.
In Cambodja zijn de pagodes weer helemaal anders dus mogen jullie weer regelmatig ene Boeddha en co verwachten.
In de late namiddag hebben we ons geplaceerd op een terras tegenover de markt met een fris biertje van het vat! Dit was in de vorige landen zelden te verkrijgen maar in Cambodja bijna overal. En overal is hier happy hour, soms gedurende de hele dag, soms voor enkele uren. Een pintje kost hier dan zo'n $ 0,75 of € 0,70. Niet slecht hé.
Kampong Cham (hier meer moois)
Om een heel lange busreis te vermijden hebben we een nacht doorgebracht in Kampong Cham. Bleek daar ook iedereen supervriendelijk te zijn, jong en oud die naar je zwaait en hello roept! Wij weer vrolijk. Op tripadvisor hadden we gezien dat tijdens het droogseizoen er een brug van bamboe is naar een eilandje die echt de moeite zou zijn. Aangezien we al heel wat leuke bruggen hebben gezien wilden we deze ook gaan aanschouwen. Een toppertje, zelfs onze favoriete brug tot nu toe! Elk jaar moeten ze de brug opnieuw opbouwen want tijdens het regenseizoen spoelt die helemaal weg. We hadden wel al kleine bamboebruggen gezien voor voetgangers maar hier rijden ook auto's, busjes, paard en kar, tuktuks, duizenden brommertjes (soms met een varken erachter in een kooi) over de bamboe, die dan doorzakt en kraakt maar toch standhoudt. Het is wel even eng als zo'n auto vlak langs je rijdt, want veel plaats is er niet. Op het eiland is er een dorpje en op het 'strand' verzamelden zich heel veel locals (het was zondag) om een plonsje te doen, uiteraard met alle kleren aan.
De plaatselijke pagode verdiende ook een bezoekje bij zonsondergang.
En onderweg kom je nog heel veel onvoorstelbare dingen tegen, zoals koeien midden in het centrum, er was een kleine kermis, een huwelijksfeest op straat, een kleine meisje die met een zaag en hakmes een blok ijs aan het kleiner maken is, .... Je verveelt je nooit in Cambodja!
Na 1 overnachting dienden we alweer de volgende bus te nemen naar Siem Reap. Stef had een leuke buurman en onderweg zijn we ook in pan gevallen. Gelukkig zijn er heel wat mecaniciens aan boord die allemaal een handje toesteken, zodat we vrij snel weer verder konden. Onderweg zie je de gekste dingen waarvan je meestal geen foto van kan nemen, maar geloof me, we blijven ons verbazen over de ladingen die ze meevoeren op hun brommer, fiets, minibusje, tractor of camion. Niet te doen!
Siem Reap (nog meer moois)
Van onze tuktukker aan het busstation (broer van de tuktukker van vorige locatie) kwamen we te weten dat je in Siem Reap als buitenlander geen brommer kan huren. Is ook een beetje te begrijpen want als 1/10 van al die toeristen die daar rondlopen op een brommer zouden rijden, dat zou niet goed komen. Je bent daar dus echt niet alleen! Amai, met de Aziaten die alsmaar meer gaan reizen gaat dat er niet op beteren. En druk dat die kunnen zijn! We hadden ons wel voorbereid op massa's toeristen maar toch. We hadden een 3-dagenpas genomen maar door darmproblemen heb ik een dag in bed doorgebracht ipv aan de tempels. Tijdens het zappen op tv, want ja, dat doe je als je ziek bent, kwam ik ineens een aflevering van 'Thuis' tegen op BVN. Ik heb dan ook Jeroen eend à l'orange zien maken en den Ben met de blokken zien spelen. Dus al bij al was 1 dag minder tempels geen ramp want we hadden het idee dat we toch het voornaamste gezien hebben. Hier een kleine impressie van al dat moois.
Ook hebben we een uitstap gemaakt naar een vissersdorp bij het Tonlé Sapmeer waar de mensen in paalwoningen wonen die in het regenseizoen helemaal onder water staan. Het was erg indrukwekkend. De mensen leven er in erg moeilijke omstandigheden en maakte veel indruk op ons. Gelukkig had ik wat kleren mee die ik niet echt nodig heb en die heb ik kunnen uitdelen aan enkele mensen. Ze waren er alleszins heel blij mee.
Battambang (hier alle foto's)
Na 5 nachten Siem Reap en heel wat lekker eten, zoals vidée met frieten en friet stoofvlees in Leffe, was het alweer tijd voor de volgende bestemming, namelijk Battambang. Op dag 1 zijn we met een brommertje naar de Wat Banan gereden. Er diende wel eerst 358 trappen betreden te worden, wat met een temperatuur tegen de 40° een zweterige bedoening wordt. En af en toe zijn de rollen eens omgekeerd en diende ik te poseren voor een jonge monnik. Grappig! Ik was een hele attractie. Bij het beneden gaan werd ik zelfs gefilmd door iemand. Ik zal het maar als een compliment opnemen zeker. We vonden de Wat prachtig. Veel kleinschaliger als de Angkor Wat, maar veel minder toeristisch.Het was zondag en hierdoor waren er heel wat locals maar weinig toeristen en dat geeft toch een aangenamere sfeer.
Onderweg dienden we ook regelmatig de weg te vragen en zijn we zonder benzine gevallen, maar gelukkig konden we vlakbij een paar liter bijtanken uit enkele flessen langs de weg.
Daarna hebben we nog de killing caves van Phnom Sampeau bezocht (hierover later meer uitleg) en de bat cave. Rond 17u30 vliegen uit een grot duizenden en duizenden vleermuizen om 's nachts op zoek te gaan naar eten. Wel een half uur duurt dit spektakel en is echt indrukwekkend.
De volgende dag stond de Wat Ek Phnom en de killing fields op het programma. Van te voren hadden we amper van de killing fields en van het regime van de Rode Khmer gehoord maar door wat te lezen op het internet en in de reisgids geraakten we er meer en meer geïnteresseerd door. Ik ga niet de hele geschiedenis uit de doeken doen (kan je makkelijk op internet vinden) maar het komt er op neer dat van 1975 tot 1979 er zo'n 2 miljoen mensen op een gruwelijke wijze zijn gestorven onder dit communistisch schrikbewind van Pol Pot, wat zo'n 1 op 4 mensen betekende. Over heel Cambodja vind je dan ook de zogenaamde 'killing fields' waar mensen in massagraven gevonden zijn. Bij de killings fields van Battambang is er een monument opgericht met verschillende taferelen die de geschiedenis kort weergeven. Hier onder kan je ze allemaal terugvinden en geven een goed beeld van wat de mensen hebben moeten doorstaan. Het maakte veel indruk op ons. Rond het monument liepen heel wat kindjes rond die lief waren en op de foto wilden. Een vreemde combinatie.
Onderweg naar de Wat Ek Phnom reden we langs boerendorpjes waar rijstvellen voor loempia's worden gemaakt. Het wordt in de zon gedroogd op gaas (langs de stofferige weg). We passeerden leuke schooltjes en tempels en zoveel meer. De visverwerking was erg om te zien. En het stonk er verschrikkelijk.
In Battambang zijn we nog naar het lokale marktje geweest en naar het circus! Er is daar in 1998 namelijk een circusschool opgericht om kinderen een betere toekomst te geven. En het lijkt te werken want er zijn er al heel wat doorgegroeid naar optredens in het buitenland of naar Siem Reap. Het was geen cirque du soleil maar op het einde was iedereen toch erg enthousiast over hun optreden.
Momenteel zitten we al enkele dagen in onze suite in Phnom Phen, de hoofdstad van dit prachtig land, maar daar vertel ik de volgende keer meer over!
Geniet van de opkomende lente in België en vele groeten van ons beiden.
